Ideą zabiegu usunięcia zaćmy jest nie tylko jej fakoemulsyfikacja, ale również wszczepienie sztucznej soczewki, która zapewnia prawidłową siłę optyczną układu wzrokowego i jednocześnie może korygować wadę wzroku.


Ze względu na rodzaj korekcji stosowane są soczewki jednoogniskowe, które „nastawiają" widzenie pacjenta na odległości dalekie lub bliskie, powodując jednocześnie, że na inne odległości będzie wymagał korekcji okularowej. Możemy również zastosować soczewki toryczne w przypadku wyjściowej wady cylindrycznej pacjenta, jak również wieloogniskowe (multifocalne), które dzięki swojej budowie sprawią, że zarówno odległości dalekie, jak i bliskie będą przez pacjenta widziane.


Soczewki różnią się także materiałem, z którego są wykonane a co za tym idzie prezentują cechy właściwe dla tego materiału. Należy o nich wiedzieć, by właściwie doradzić pacjentowi najlepszą dla niego opcję.


Soczewki hydrofobowe wytwarzane są z materiału o niskiej higroskopijności, cechują się lepszą niż soczewki hydrofilne biokompatybilnością torebkową i bioadhezyjnością. To sprawia, że powszechnie występujące (ok. 30% przypadków u pacjentów po operacji zaćmy w Czechach po 2 latach) zmętnienie torebki tylnej występuje rzadziej i później. Nie dochodzi w nich również do zwapnień. Ze względu jednak na właściwości materiału i jego sztywność cechują się jednak trudniejszym technicznie wszczepianiem soczewki, czasem wymagają większego cięcia rogówkowego, wolniej się rozwijają wewnątrz oka. Po wszczepieniu tej soczewki część pacjentów ma olśnienia spowodowane materiałem, który ma wyższy współczynnik refrakcji. Są również mniej oporne na uszkodzenia mechaniczne. Nie są również polecane dla pacjentów, u których spodziewany/ planowany jest zabieg witreorerinalny, ze względu na powinowactwo oleju silikonowego do polimerów hydrofobowych i osadzanie się materiału na soczewce.


Soczewki hydrofilne cechują się większą higroskopijnością i gorszą kompatybilnością torebkową. Ryzyko rozwoju zaćmy wtórnej redukowane jest jednak przez ostre krawędzie samej soczewki ograniczające migrację komórek na tylną torbę soczewki. Mają niższy współczynnik refrakcji w związku z tym są wolne od olśnienia. Są odporne i miękkie jednocześnie, przez co można je wszczepiać przez mikrocięcie w rogówce, a samo rozwijanie się w torebce jest bezpieczne. Są polecane przed planowaną witrektomią.

Poniżej wszystkie ww. cechy zebrane są w formie tabeli:

Soczewki mogą się również cechować sferycznością lub asferycznością. Ta druga cecha sprawia, że obraz powstały po przejściu przez taką soczewkę jest wyraźniejszy, gdyż skupiony w jednym tylko ognisku, a nie rozszczepiony jak w soczewkach starego typu. Powoduje to lepszy komfort widzenia pacjentów, zwłaszcza o zmierzchu oraz przy zmiennym oświetleniu. Uważa się, że z racji niewielkiej różnicy w cenie soczewki, a co za tym idzie zabiegu - nie poleca się już soczewek sferycznych.

Zespół Těšín Medic Clinic